روزها در گذرند...

و من هرروز تنهایی ام را بیشتر و چه واضح تر از دیروز حس می کنم...!!

تنهایی که در جان من ریشه دارد..

تنهایی از جنس درد..از نوع غم..از بهر تو..

نمی دانم...

حال خوم را درک نمی کنم!!

حسی گنگ آرام در وجودم جم می خورد..

حسی مبهم,مانند درک تنوع مولکول های سرنده ی کروی آب...

مرا چه می شود...گاه گاه دور از تــو؟؟!!در نبود حضور گرمت..

شاید نبودنت تکراریست!!وجود جسمت را گویم..

امــــا...

اما این بار حضورت در دلـم در دوری حس نمی شود و این تعجب برانگیز است..

ساعت ها حرکت نمی کنند در این روز های بی تـو بودن!!!

کند تر شده اند از آن زمان که تـو بودی و من چه بچه گانه از حضورت دلگـــــرم!!!

روز های امروز من بی تو درگذرند...

 تویی که قول ماندن تا فرداهای امروزم را دیروز به من داده بودی...

همان توی شیفته...

همان معشوقه ی مغرور من...

آخ که چقدر این روزها دلــتنگ لبخنـــــد تو هستم..

دلتنــگ نگاه های پرسشـانه ی تو...

دلتــنگ لحن صدای شیرینت هنگام تایید رخصت..

دلــتنگ کلام شیوایت..همان هنگام تعریف از خاطرات تو...

دلتنگـــــــــــــــم...

دلـتنگ بـوسیدن روی ماهـت..

دلتنگ بوسه های تــو..گرچه همه می گویند که هوس بوده است!!..

دلتنگ جای لـبهای داغـت بر روی سردی گـونه هایم...

دلـم تنگ گرفتن دستــانت..در همان پارک برروی همان نیمکت خـاطرات...

دل تنگـم... دلـتنگ...دل تـنگ.. و د ل ت ن گ...

چه انتظـــار سخت و شکننده ایست انـتظاربازگشت تـو..

انتظــار برای صرف مجدد فعل حــس کردن...

مثل:

حس کردن گرمی دستـانت در دستانـم..

انتظـار از برای حـس کردن سوزش از داغی لبانت بر همان سرمای همیشگـی گـونه های سـرخ از خجـالـت در کنار تو بودن و لبهـایت را لـمس کردن...

انتظــار از برای گـرم بودن دلـم در همـان روزهای بـارانـی و سرد زمستـان گرچه دور از تو...

انتظــار دوباره تو را دیدین...

برای بـار دیگـر تو را حـس کردن...

تنهــــا بــار دیگــر بر تــو تـکیه کردن...

دلتنگــــم...

و گاهی در اوج دلــتنگی خویش با یک آه با این دل تنـگ چه دلـتنگ از خـود و خــدای خود می پرسم:

حالا که ,